BDSM en stigma

Zoals homofilie in de jaren vijftig een taboe was, durven veel BDSM’ers nu nog steeds niet voor hun geaardheid uit te komen. Zij vrezen be- en veroordeeld te worden vanwege associaties met termen als ā€œmishandelingā€, ā€œgestoordā€, ā€œgevaarlijkā€, ā€œperversā€ etc.

BDSM’ers die openlijk voor hun geaardheid of activiteiten uitkomen, lopen het risico op discriminatie, het verlies van werk, ontzetting uit het ouderlijk gezag en verstoorde relaties op allerlei terreinen.

Voor de BDSM’er zelf betekent dit dat hij/zij de keuze heeft om dit risico te lopen en de consequenties te aanvaarden. De andere optie is om het als geheim mee te dragen en geen uiting te kunnen geven aan zijn/haar aard, identiteit en levenswijze. Het verzwijgen van een (seksuele) identiteit is gecorreleerd met een negatieve lichamelijke en geestelijke gezondheid, meer eenzaamheid, schuldgevoel, minder eigenwaarde etc. Het is stressvol.

De ā€œVijftig tinten-trilogieā€ en het schrappen van BDSM uit het diagnostisch handboek van de psychiatrie, de DSM-5, vormen mogelijk de eerste aanzet tot publiekelijke acceptatie en emancipatie voor BDSM. ā€œConsensual Devianceā€ poogt hieraan een bijdrage te leveren.

Literatuur
Bezreh (2012)
De Block (2013)
Wright (2006)

Ā© 2015 Consensual Deviance

Verdere informatie
Wanneer u verdere informatie wilt ontvangen, kunt u contact opnemen metĀ Seks in je praktijkĀ via hetĀ contactformulier