Waarom? Daarom!

Seks is iets voor je slaapkamer en wat je daar in alle vrijwilligheid doet gaat niemand iets aan, toch?

 

BDSM is een vrijwillig erotisch spel tussen mensen, waarbij vooraf in wederzijds vertrouwen afspraken zijn gemaakt, waarbij er vooraf en nadien grondig gecommuniceerd wordt, waarbij respect, verantwoordelijkheid en veiligheid voorop staan.  BDSM is geen psychiatrische afwijking, geen parafilie, maar een bijzondere geaardheid, voor sommigen een lifestyle, voor anderen een recreatieve vrijetijdsbesteding.  Net zoals elke patiënt en cliënt recht heeft op onbevooroordeelde en deskundige behandeling, vinden wij dat BDSM’ers daar evenzeer aanspraak op mogen maken.

Zelfs in 2017 – en dat bleek ook de afgelopen 5 jaren zo volgens onderstaande getuigenissen – worden mensen met een BDSM-behoefte niet begrepen, of verkeerd begrepen, beoordeeld en soms zelfs ook letterlijk veroordeeld omwille van hun seksuele voorkeur. Blijkt dat, hulp- en zorgverleners, justitie en politie vaak een vertekend beeld hebben van wat BDSM eigenlijk is, niet weten hoe er op een objectieve manier mee om te gaan, of gewoonweg het gesprek uit de weg gaan omdat ze “niet thuis zijn” op dit terrein.

We willen je graag meenemen in onze dagelijkse hulpverleningspraktijk met mensen met een BDSM-voorkeur omdat je dan duidelijk wordt waarom we deze website hebben gecreëerd waarbij we ons richten op hulp en advies van en voor hulp- en dienstverleners.

Niets is zo vervelend dan onbegrepen te worden in je intenties en wensen door mensen van wie je deels afhankelijk bent.

We laten enkele mensen met een BDSM-voorkeur zelf aan het woord. Het tipje van een enorme ijsberg.

Grootvader – Dominant: (1)

“Ik ben grootvader van 2 kleinkinderen die ik echter nog nooit mogen zien heb. Mijn dochter wil niet dat ik contact met hen heb. Nu heb ik recent een verzoekschrift ingediend om bezoekrecht te krijgen maar dit werd me door de rechtbank geweigerd met volgende motivatie :

“De normen en waarden die dhr. Z heeft worden niet gedeeld door het gezin X-Y. Op de zitting werd dit toegelicht aan de hand van een stuk dat werd neergelegd dat dhr Z. zou deelnemen aan SM-praktijken als “meester”. De heer Z deelde op de zitting mee dat hij zichzelf eerder zou omschrijven als “mindplayer”.

Op grond van bovenstaande elementen werd me dus contact geweigerd.  Ik citeer: “Het dient hun (= de kleinkinderen) niet dat ze in een dergelijk emotioneel belastende familiale context worden geplaatst waarbij hun rust en stabiliteit wordt verstoord. Daarnaast kunnen er zich ruime vragen worden gesteld met betrekking tot de moraliteit van de heer Z. “”

Man – masochist/fetisjist: (2)

“Ik ben heel veel in therapie geweest, met psychologen aller pluimage. Omwille van sociale angst wou ik gedragstherapie proberen. Ik ben 1x geweest, zij heeft ‘masochisme’ gehoord en gezegd ‘Sorry, ik kan voor u niets doen. Als je je masochisme psychoanalytisch wilt doorwerken moet je naar een psychoanalyticus gaan.’ Dit terwijl ik kwam omwille van sociale angst. Vervolgens ben ik naar iemand anders geweest, waar het op hetzelfde is uitgedraaid met dat verschil dat ik er meer geld heb achtergelaten. Ik kon door die sociale angst niet goed telefoneren dus ik dacht ‘Ik zoek een therapeut en léér bellen, en ik bel zoveel tot ik het binnen die context aankan en dan zien we wel.’ Ik zat angstig te bellen tijdens de begeleiding, maar ik belandde in een sub/dom-mindset en ik begon die angst te erotiseren. Op het moment dat ik dat meldde in die sessies, kon zij er niets mee en wou ze me doorverwijzen. Voor mijn psychische klachten is dat masochisme echt een probleem, omdat men er niet mee om kan en doorverwijst.”

Man – switch/travestiet: (2)

“Ooit eens gedaan (red.: verteld aan een hulpverlener) maar door onbegrip een volgende keer niet meer vermeld. Ik zal dit ook niet gauw meer opnieuw aan de man/vrouw brengen.”

Vrouw- onderdanig: (2)

“Ja, ik heb hulpverleners op de hoogte gesteld, met wisselend succes. Eén wou er een diagnose aan koppelen, één wou het er niet over hebben en één stimuleerde me om ermee aan de slag te gaan.”

Vrouw – onderdanig: (3) 

Een jonge BDSM’ster verwoordde het, in haar zoektocht naar een GGZ-behandelaar, op de volgende manier: “Aangezien mijn overspannen zijn ook mijn spel en seksleven beïnvloedt, wil ik het daar gewoon over kunnen hebben zonder dat ik 1: een extra stickertje krijg en/of 2: elke sessie een kwartier bezig ben met de basis van BDSM uitleggen, hoe een D/s werkt etc.”

Man/vrouw – Dominant/onderdanig: (4)

“Een koppel uit Anzegem is door de rechter in Kortrijk veroordeeld tot voorwaardelijke celstraffen van vier tot zes maanden. En dat omdat ze in hun eigen slaapkamer aan sadomasochisme deden en de beelden daarvan verkochten via het internet. Dat melden diverse kranten woensdag.

Het dossier tegen het koppel startte naar aanleiding van een Oostenrijks onderzoek rond kinderporno. Computerspecialisten van de politie volgden het spoor van enkele downloads tot in Anzegem en ontdekten dat het koppel geregeld sm-spelletjes deed, daar beelden van maakte, en die verkocht via Amerikaanse betaalwebsites. Na lang onderzoek werd het koppel vervolgd voor foltering, onmenselijke behandeling en opzettelijke slagen en verwondingen. De twee werden enkel veroordeeld voor het aan elkaar toedienen van slagen en verwondingen. Ze overwegen in beroep te gaan.”

Vrouw – Onderdanig: (5)

“Ik heb vorige week mijn psycholoog verteld over het BDSM-stuk in mijn leven. Een tipje van de sluier van de wereld en ook een stuk uitgelegd over de relatie die ik heb met mijn Dom. Ze had geen idee wat BDSM was, dus ook dat moest ik uitleggen. We zouden er deze week over verder praten, maar dat hebben we niet gedaan.”

Vrouw – Switch –collega zorgverlener: (6)

“Aan mijn behandelaar,

Als ik in jouw praktijk eindelijk, na veel nadenken en overwegen, heel voorzichtig durf te vertellen dat mijn seksuele voorkeur net even iets anders is dan gemiddeld, dan hoop ik dat je naar me luistert, wilt weten wat me beweegt, positief nieuwsgierig bent om te snappen en te doorgronden waarom dit voor mij zo belangrijk is.

Ik hoop dat je me zonder oordeel bekijkt en dat ik voor jou nog steeds dezelfde ben als voorheen. Ik hoop dat je mij zonder schaamte in de ogen durft te kijken, begrijpt waarom ik het eigenlijk zo spannend vind om dit te vertellen en zo hoop dat je mij niet afwijst. Ik ben al zo bang dat de wereld me raar vindt, gek of bijzonder. Ik zou het liefst gewoon als gewoon beschouwd worden.

Ik hoop dat je me wilt blijven zien en niet gelijk je handen van me aftrekt alsof ik een vreemd wezen ben dat bestudeerd zou moeten worden of in een diagnose zou moeten worden vervat. Ook niet doorgestuurd omdat je denkt dat dit niet jouw expertise is of je misschien wel wilt zeggen dat je hier je handen niet aan wilt branden.

Ik hoop dat je me laat voelen dat mijn seksuele verlangens er mogen zijn, dat je weet dat iedereen stiekem wel verlangens heeft die minder gewoon zijn en dat je me de ruimte geeft om gewoon mezelf te zijn.

Als ik jouw voorzichtigheid, jouw achterdocht of onwetendheid voel in een oordeel, dan weet ik dat ik beter mijn mond had kunnen houden. Dan weet ik dat mijn voorzichtige openheid, die me in staat stelt mezelf voor jou te openen zodat je de hele context kent, een naïeve keuze was en dat ik beter alleen de delen van mezelf laat zien die jij als “gewoon” zou herkennen.

Ik hoop dat jij mij helemaal wilt zien en doorgronden, dat je me wilt helpen en dat mijn verlangens hiervoor niet in de weg hoeven te staan. Ik hoop dat ik jou mag ontmoeten in de belofte waarin je de eed hebt afgelegd. Dat je in mijn dienst durft te staan. Dat je mijn opvattingen eerbiedigt. Dat je luistert en verantwoordelijk omgaat met de geheimen die ik je toevertrouw. Dat je de kennis over en de toegankelijkheid van de zorg bevorderd.

Dankjewel dat ik vanuit die eed, kan vertrouwen op jouw vakmanschap.

De soms wat stille patiënt.”

En collega, wat vind jij als je dit zo leest?

Ik neem aan dat je, net als ik, een beetje geschrokken bent wat patiënten zeggen over hun relatie met overheden en hulpverleners. Een relatie zoals jouw collega’s – en misschien ook jij – die tot nu toe hebben vormgegeven.

Het is tijd voor bijscholing en professionalisering. Een eerste aanzet is deze website waarbij we je graag van informatie voorzien omdat wij er in geloven dat iedere patiënt en cliënt zou moeten kunnen vertellen wat hem of haar echt bezig houdt.

Het team “Seks in je praktijk”

 

Bronnen getuigenissen:

(1) V. Grimm

(2) Masterproef Jantien Seeuws

(3) Consensual Deviance

(4) Focus-WTV

(5) Stichting Info BDSM

(6) Persoonlijke brief aan een arts